Nazwa firmy: Ekologia.pl

Adres: Kaliszówka 4

Miejscowość: Warszawa

Kod pocztowy: 01-909

Telefon: 224989898

Opis:

Canis familaris to przedstawiciel gatunku psowatych (podobnie jak wilk, likaon czy lis) występujący głównie w Australii oraz Nowej Gwinei. Mimo iż zwierzę w dużym stopniu przypomina psa, to oswojenie tej rasy jest praktycznie niemożliwe. Aczkolwiek należy zaznaczyć, że dingo może krzyżować się z domowymi psami. 

Krótka charakterystyka dzikiego psa australijskiego

Przedstawiciele tego gatunku niegdyś faktycznie były w pełni udomowionymi psami. Rasa istnieje na świecie od co najmniej kilku tysięcy lat. Jednak po dotarciu na teren Australii dingo ponownie stały się dzikimi zwierzętami. Mimo podobieństw do oswojonego psa ten gatunek różni się pod względem wyglądu przede wszystkim nieco bardziej spłaszczoną czaszką, dłuższym pyskiem oraz znacznie większymi zębami. Australijskie dzikie psy mają krótką i gęstą sierść w odcieniach rudości oraz piasku. Samce są zazwyczaj większe od samic.

Według informacji podanych na stronie ekologia.pl dingo australijski jest wszystkożernym drapieżnikiem. W jego codziennym pożywieniu znajdują się m.in. owady, gady, ptaki, gryzonie, owce oraz kangury. Zwierzęta polują głównie nocą w stadach i porozumiewają się między sobą za pomocą wycia, skomlenia i warczenia. Co ciekawe, obecnie gatunek ten jest zagrożony, co spowodowane jest zarówno tępieniem dingo przez ludzi (zwierzęta napadają na gospodarstwa i zabijają trzodę), jak i krzyżowaniem z psami domowymi, co powoduje, że potomstwo nie jest już uznawane za Canis familaris. W Australii wybudowano nawet specjalny płot liczący 5614 km długości i 180 cm wysokości, którego głównym celem jest właśnie ochrona terenów przeznaczonych do wypasu owiec przed dingo. Obecnie przedstawiciele tego gatunku można spotkać w zoo (również w Polsce).

Czy da się oswoić psa dingo?

Przedstawiciele tej rasy są dosyć strachliwe i raczej unikają bezpośrednich kontaktów z człowiekiem. Najczęściej domostwa są odwiedzane przez hybrydy (mieszanki dingo i psów domowych), które są znacznie bardziej ufne. Należy pamiętać, że są to dzikie zwierzęta z instynktem łowieckim, dlatego każda próba ich oswojenia jest zagrożeniem dla właściciela i pozostałych domowników. Jedyną opcją jest wychowanie psa dingo w momencie zabrania go w wieku szczenięcym od matki i ręczne dokarmianie. Takie zachowanie jest jednak krytykowane przez ekologów i obrońców zwierząt.